Ik lig in mijn wagen, halfleeg voor het vertrek naar een nieuw leven maar vol van herinneringen. Het geluid van hoefgetikkel zweeft er nog in rond.Bouwen, zwoegen, voldoening, ontmoetingen, landschappen, liefde, warmte van de kachel, de geur van paardenzweet, eenzaamheid, ...

De reis met paard en kar was magisch en leerrijk, een apparte manier van tijdsbesef en reizen. Maar nu sta ik al een jaar stil in mijn reis. Een moeilijke tijd van twijfel, financiele moeilijkheden, eenzaamheid en doelloosheid. En nu is er een besluit, een einde en een nieuwe start. Tijd voor nieuwe horizonten. Na meer dan 2 jaar een project op men eentje te doen wil ik terug onder de mensen komen, mensen zoeken met tijdelijke gezamelijke doelen. Prestaties en teleurstellingen delen. 

Het moeilijkste is me van mijn paarden te scheiden! Maar ik ben ervan overtuigd dat ik een goede plek voor hun zal vinden! En hopelijk zo nu en dan nog op bezoek kan. Ik heb enorm veel over paarden geleerd en wie weet als ik me ooit settel zoek ik me weer een grote harige vriend. 

Ook al was het laatste jaar allesbehalve makkelijk, ik zou het zeker opnieuw doen. Maar trager (als dat al kan met reizen met paard en kar), meer leertijd nemen voor vertrek, langer blijven plakken op de plekken die me raakten,...

Ik wil graag een hoop mensen bedanken!

Iedereen die me hielp en steunde bij de opbouw en voorbereidingen!

Iedereen die de tijd heeft genomen om even met me mee te reizen. Me hielp water voor de paarden te halen, de afsluiting te zetten, het leer in te vetten, ... maar vooral om even de reis met me te delen en me gezelschap te houden.

Iedereen die me onderweg met open armen ontving. Eten en drinken gaf voor de honden, paarden of mij. Me in zijn of haar huis uitnodigde. Bedankt voor me een glimp van jullie levens te geven door de ontmoeting en gesprekken.

De mensen die me het laatste jaar huisvesten op hun terrein en me van de absolute eenzaamheid gered hebben ;)

En uiteraard mijn ouders en een paar vrienden die me gedurende de hele tijd extra gesteund hebben, ook op de moeilijke momenten!!!!

Zonder jullie allen was deze reis onmogelijk geweest!!!!