Op een dag kwam ik aan bij de seine, en in de verte zag ik een mooi trekpaard een koets trekken richting een sluis. Ik moest eigenlijk de andere kant uit maar besloot deze te volgen op zoek naar een rustplek. En iets verder zag ik ineens een woonwagen staan. Ik ontmoete er romuald en solveig en hun 2 kinderen, ze hadden vroeger ook wat gereist met paard en kar en nu doen ze vannalles met paarden- en ezeltraktie: beheer van natuurreservaten, ophaling van groenafval in steden, educatieve/ecologische rondritten met paard en kar, ophaling van kinderen om naar school te gaan (waarbij de ezels de boekentassen dragen), hooien, ......Die dag waren ze rondritten aan het doen in een natuurreservaat dat naast de seine ligt.

Ik zette me iets verder met de wagen voor de namiddag en zou hun later volgen naar hun thuis, een kleine km verder. Daar aangekomen wou ik mijn kar graag bij de paarden in het weitje krijgen, maar het was een riskante poging. Een beetje overmoedig als ik was (en nog soms ben) besloot ik te proberen er in te rijden, ik raakte de poort en dacht dat ik weer een gat in de kar had, gelukkig was dit niet het geval, maar de dissel (buis tss de paarden in) werd goed gebogen. Eigenlijk viel de schade nog mee, maar de buis moest wel teruggeplooit worden. We bleven een paar dagen hangen, het was gezellig en de buis werd rechtgezet met hulp van meerdere vrienden en buren. De avond voor vertrek besloten we de kar maar met de traktor uit te trekken om verdere stukken te voorkomen, maar .... Ook de traktor wist de dissel weer te plooien (op een andere plek en minder fel dan de vorige keer) Maar gelukkig werd deze in de ochtend alweer recht gezet door olivier, de buurman/vriend en konden we vertrekken. Die dag moesten we over de seine, er waren niet veel bruggen dus ik moest een heel stuk over de route national.. Ik denk dat ik nog nooit zo een grote file achter de kar heb gehad en genoot er stiekem van een bende auto's even van mijn ritme te laten genieten :)

De volgende plek was weer een mooie plek aan een riviertje

Hupla de volgende dag alweer de baan op en ik had er zin in :)

De volgende paar dagen gingen we weer dagelijks vooruit en het ging goed! Normandie is een pak mooier dan picardie, in normandie is het heuvelachtiger en in plaats van gigantische industriele landbouw zo ver je kan zien is het hier nog 'bocage' : bosjes wisselen zich af met omhaagde weilanden en kleinschalige landbouw. Ik ga van heuvel naar dal en van dal naar heuvel en achter elke heuvel ligt weer een nieuwe horizon met jazeker een dal met een mooi riviertje. :) Overal kleine,fijne ontmoetingen en we krijgen courgetten en pruimen waar iedereen op het moment denkik de buik van vol heeft!

femke die wol kleurt met ajuin-schillen:

Ik kreeg weer graantjes voor de paarden :)

wahaaah, frietjesfeestje, mijn eerste frieten sinds het verlaten van belgisch grondgebied met lekkere verse zelfgeoogste aardappelen.

Op de laatste dag dat femke er was wouden we graag vroeg een mooie plek zoeken en stoppen, moeilijker dan gedacht. Dit was denkik tot nu toe de moeilijkste dag om een plek te vinden, steeds verder bleef het karreke vooruit gaan. Het was te warm, ik was moe en de paarden ook. Maar uiteindelijk werden we beloond en konden we in een mooi 'parkje' staan van een kasteel. Voor het eerst stond ik bij een plek waar ik eens kon proberen met de paarden het water in te gaan. Het was welliswaar geen diepe beek maar toch was het een speciaal moment. Ilja had er geen problemen mee en stond al snel in de beek. Maar wodan, de stoere bink met het kleine hartje had er niet zoveel vetrouwen in, maar na een half uur rondjes draaien en proberen stond uiteindelijk ook hij met zijn voeten in het frisse water en konden we met de paarden een wandelingetje maken door de beek.

De volgende dag weer op mijn eentje verder, femke reisde in totaal 3 weken mee. Het was heel fijn een tijd samen te reizen! Heel de zomer lang was er een perfect evenwicht tussen bezoek en even op mezelf reizen. Altijd als er iemand vertrok wist ik dat er binnen een week of anderhalf het volgende bezoek zou arriveren. Nu dat de zomermaanden voorbij zijn denkik dat ik meer op mezelf zal reizen. Ofja toch vaker de enige mens zal zijn op het schip, uiteraard heb ik 2honden en 2paarden om me gezelschap te houden.

Die namiddag werd ik welkom geheten door odille in bernay, en haar nederlands bezoek. Ik bleef er een paar dagen plakken. Ik kon er mijn was doen, at elke dag lekker mee ,hielp wat in de tuin,... . Het was een plek waar ik me dadelijk welkom en thuis voelde. Het deed me deugd daar even op rust te komen. Vorige zondag reed ik verder naar broglie waar een plaatsje voor mij voorzien was op een boekenmarkt/rommelmarkt/braderie in het thema van de 'bohemien' en django reinhart. Een dag vol met babbeltjes!

Deze maandag wou ik vetrekken maar een ijzer van ilja hing wat los. Het is zoiezo ongeveer tijd voor nieuwe ijzers dus ik begon rond te bellen op zoek naar een hoefsmid. Dit bleek niet zo simpel, ik moest er 12 bellen voor ik er eentje vond die het wou doen. Ik bleef nog staan op de plek waar de markt was tot de burgemeester van het dorp gisteren me vriendelijk verzocht te vertrekken :) Dus ik sprong op mijn fietske en vond een mooie wei van 2 vriendelijke oude mensen waar ik, de paarden en de honden wachten op de hoefsmid die morgen gaat komen. Het is toch nog spannend! De 2e keer dat de paarden ijzers krijgen en deze keer zonder hoefstal...

nog een klein weetje: ondertussen hebben we er iets meer dan 700km opzitten